,,როცა ადამიანს არ იცნობ, როცა მასთან შეხება არ გქონია, როცა შენთვის მას არაფერი დაუშავებია, რომ დგახარ და ილანძღები, რატომ გაქვს იმის იმედი, რომ ცხოვრება დაგინდობს და ყველაფერი კარგად გექნება.
აქ არ არის საუბარი რელიგიაზე და არც სულიერ ცხოვრებაზე... უფრო მარტივად რომ ვთქვათ, კულტურა უნდა გაგაჩნდეს, თუ კარგს არ იტყვი, არავინ გალანძღო და მითუმეტეს ამ ფერხულში სხვებიც არ ჩააბა, თორემ შენც იგივე ფაქტის წინაშე აღმოჩნდები...
გავიგე, ყველა არ მოგეწონება, ეს გემოვნების სფეროა, მაგრამ ვინც არ მოგწონს, ის მიწასთან არ უნდა გაასწორო, მაინც ვერ გაასწორებ, მხოლოდ საკუთარ ბუნებას და არაჯანსაღ მიდგომებს ავლენ...
იმდენი ვინმე არ მომწონს, თან სამართლიანად არ მომწონს, ლანძღვას კი არ ვიწყებ, ჩუმად ვარ, თუ აზრი მკითხეს, ჩემ პოზიციას ვაფიქსირებ ლანძღვის გარეშე.
პრობლემა უფრო კომპლექსურია, ჩვენ უკუღმართ ქვეყანაში უმეტესად იმას ლანძღავენ, ვინც მართლა ძალიან მოსწონთ, უბრალოდ უჭირთ აღიარება და საკუთარ ეგოს შეურაცხყოფით იკმაყოფილებენ...
მლანძღველები მხოლოდ საკუთარ თავს ილანძღავენ, ძლიერი ადამიანები კი მიზნისკენ უფრო მეტად ილტვიან და მაგინებლებს სალაპარაკოს არასდროს გამოულევენ...
არადა, ყველაზე საბრალო ის არის, ვინც სხვის ცხოვრებას დიდ დროს უთმობს და საკუთარი ხელიდან ეცლება!..''
ავტორი: მამა პეტრე კოლხი
