Baby Bag

„ბოსტნეულის წვნიანი სასურველია დღის განმავლობაში ერთხელ მაინც მიიღოს ბავშვმა,“- პედიატრი თემურ მიქელაძე

„ბოსტნეულის წვნიანი სასურველია დღის განმავლობაში ერთხელ მაინც მიიღოს ბავშვმა,“- პედიატრი თემურ მიქელაძე

პედიატრმა თემურ მიქელაძემ ბავშვისთვის წვნიანის შეყვარების ხრიკებზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„თუ ბავშვი მოხარშულ საკვებს ჭამს ეს ძალიან კარგია. ეს ნიშნავს, რომ საკვები თერმულად კარგად არის დამუშავებული. სამწუხაროდ, ექიმი ვერ გირჩევთ თქვენ, როგორ უნდა მისცეთ ბავშვს წვნიანი, თუ ის არ ჭამს წვნიანს. ერთადერთი რჩევა, რაც შემიძლია შემოგთავაზოთ, არის ის, რომ თვითონ ბავშვს მიაღებინოთ მონაწილეობა საკვების მომზადების პროცესში. ლამაზად გაუფორმეთ ეს წვნიანი ბავშვს და იქნებ ასეთი ფორმით დააინტერესოთ.

ერთხელ კი ნუ შესთავაზებთ ბავშვს წვნიანს, დაახლოებით ერთ კვირაში ისევ იგივე შესთავაზეთ, მაგრამ თვითონ მიაღებინეთ მონაწილეობა ამ პროცესში. რა თქმა უნდა, უნდა სცადოთ თამაშით დააინტერესოთ წვნიანით. იქნებ ასეთი ფორმით მაინც შეჭამოს. წვნიანი ასეთი განსაკუთრებული რაღაც არ არის. მთავარია, სწორად იყოს კალორაჟი გათვალისწინებული და დღის განმავლობაში რაციონი სწორად იყოს შედგენილი.

რა თქმა უნდა, ბოსტნეულის წვნიანი, ხორცის წვნიანი (წყალი რამდენიმეჯერ უნდა გამოვუცვალოთ ხორცს, რომ პირიქით არ შებეროს), სასურველია დღის განმავლობაში ერთხელ მაინც მიიღოს ბავშვმა,“- მოცემულ საკითხზე თემურ მიქელაძემ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად